Recep Cengiz- 27 Şubat 2024 Doğru davranışı düşünmemize ve uygulamamıza yardımcı olan duanın futbolda; amacına uygun değil, müsabaka beklentisine yönelik yapıldığı dikkatlerden kaçmıyor.

Örneğin, maç başlamadan önce;

- Her iki takım yöneticisi aynı duayı ediyor: “Allah’ım, sen bizi muvaffak eyle!”

- Her iki takım çalıştırıcısı soyunma odasında futbolcularına aynı duayı ediyor: “Allah, yar ve yardımcınız olsun!”

-  Her iki takım futbolcuları aynı duayı ediyor: “Allah’ım, sen bize güç ver!”

- Hakemler dua ediyor: “Allah’ım, sen bize yardım et, sorunsuz bir maç yönetelim!”

- Güvenlik görevlileri aynı duayı ediyor: “Allah’ım, inşallah bir olay çıkmaz!”

- TV yorumcuları aynı duayı ediyor: “İnşallah, kaliteli ve zevkli bir maç olur.”

Maça başlarken iki takım taraftarı aynı duayı ediyor: ”Allah’ım! Yardım et, bu maçı kazanalım.”

Maçın çinde dualar taraflar arasında tam tersine dönüyor; hücum yapan taraf “Allah’ım yardım et, gol olsun!”, savunma yapan taraf “İnşallah gol olmaz” duası ediyor.

Oyuna sonradan giren her oyuncu başarısızlık korkusuna karşı aynı duayı ediyor: “Allah’ım, bana güç ver, iyi futbol oynayayım.”

Müsabakaya iyi hazırlanmamış, hak etmediği bir şeyi istememe ve kullanmama anlayışı oluşturulmamış bedavacı futbolcular: “Allah’ım, bana bir çuval altın bırak, hamal parasını da ayrı bırak” der gibi yalvarıyor. Bu yakarışta, “Allaha inanmaktan çok kendi çıkarını, mutluluğunu düşünme çabası ve eylemi var.”

Müsabaka duasında ilk unutkanlık top ağlara dediğinde görülür. Genellikle her gol sonrası futbolcular “taraftara koşulur! Dua eden eller yumruk şova dönüşür. Formadaki kulüp arması öpülerek, kulübü bağlılık gösterilir. Takım arkadaşları da aynı duygularla kenetlenir. Gol taraftara armağan edilir.

Müsabaka da işler iyi gitmediğinde, örneğin; kötü oyun, hatalı gol yemek veya penaltı kaçırmak vb. durumlarda edilen dua: “Allah’ım sen bana yardım et!”

Kazanılan maçlar inanca dayandırılırken, kaybedilen maç ve puan kayıpları inançsızlığa bağlanır: “Futbolcular, inanmadılar!” Bunun için tribünlerden, futbolculara “Biz inandık, sizde inanın” tezahüratı yapılır.

Takımın küme düşme ihtimalinde, Allah’a sığınılır: “Allah’tan umut kesilmez.”

            Maç bitiminde galip gelen tarafın duası kabul olduğuna, mağlup olanın olmadığına inanılır.

            Müsabakanın öyküsünde mutlaka bir dua vardır: “Yaradana sığındım, topa bir vurdum gol oldu.”

Galip gelenler duaya devam ederler: “Çok şükür!”

Mağlup olanlarda duanın bedduaya dönüşmesi bizlere yabancı değildir: “Allah kahretsin!”

Görüldüğü gibi yanlış olan bir davranış, bize doğru olan davranışı daha iyi anlamımıza yardımcıdır. Allah’a bir yakarış, ilişkiyi etkinleştirmeyi amaçlayan bir çağırma eylemi değil, müsabaka kaygılarından kurtulma, isteklendirme aracı, yardıma muhtaç olduğunda istekte bulunma eylemidir.

Bu dualar kabul olur mu?                                                           

Allah bilir!{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş