Recep Cengiz-31 Temmuz 2020 Futbol kültürüne biçim vermesi gereken normal yaşamda gerçekten ‘sayın’ birçok yöneticinin söylem ve davranışlarını yarı feodal futbol anlayışına göre şekillenmesi saldırganlık ve şiddeti kaçınılmaz kılıyor.

Trabzonspor kulüp başkanı Sayın Ahmet Agaoğlu’nun Ziraat Türkiye Kupası finalinde protokol üyelerini umursamadan, yaptığı kol hareketli gol sevinci toplumsal olarak alıştığımız hoşgörü ve saygının biraz ‘kol boyuna’ çekilmiş bir örneğidir(!)

Bir gün önce Kulüpler Birliği toplantısında küme düşmenin kaldırılması ve yabancı sayısı gibi çok önemli bir konuda medeni bir şekilde anlaşan futbolun seçkin üyeleri tribündeki yerini almış. Bu görüntü maçın centilmence geçeceğinin sinyalini veriyor. Ancak, maçın uzatma dakikalarında (90+10’) golcüsü Alexander Sörlothon’la ikinci golü bulunca Kulüp başkanı Ahmet Agaoğlu protokol tribününde fanatik bir ergen gibi ‘kol bastı’ hareketi yaparak golü kutluyor(!) 

Kupa finalinin ilk maçı sonrası saha da adam kovalamaca ile başlayan böylesi tutarlı davranışın izleyenlerce saygıyla karşılanması, hatta örnek bir davranış olarak değerlendirilmesi futbol kültürü hakkında çok şey anlatmaktadır:

Bu hareket futbol anlayışımızı değiştirecek güçlü karakterlerin futbolu yönetmediği, protokol tribününde oturan futbol federasyonu yönetim kurulu üyelerinin kaale alınmadığının göstergesidir. Futbolu yöneten insanların bu durumu, ortak bir özelliği olmayan insanların ortaklık yapmasına benziyor. Aksi durumda bir kulüp başkanının protokol tribününde bu tarz söylem ve davranışları hayal bile etmemesi gerekirdi.

Ahmet Agaoğlu’nun dün gece tribünden, Alanyaspor yönetici ve çalışanlarını kollarıyla bayramlaşması çok doğru bir harekettir. Futbol, saha da insanları kovalamak, tekme atmak, tribünde küfür etmek için icat edildiğine göre işin su götürmeyen yanı şudur: Çağdaş futbol realitesine uygun ve akla yatkın bir kararla saha da adam kovalamaca, tribünde küfür, kol hareketinin olmadığı bir oyunda kalite olmaz(!)

Ahlaki bakımdan çok büyük anlamı olan kol hareketleri anlatılarak öğretilemez, yaşanarak öğrenilir ve yaşatılarak öğretilir. Bu nedenle, yöneticilerin söylem ve davranışları tutarlı ve inandırıcı olmalıdır(!)

Maçın atmosferine kapılıp biraz da rakip yöneticilerin gazına gelerek yapılan kol egzersizi, sonra izlediğinde övünülecek bir harekettir. Kültürel bir ürün olan kol hareketlerini izleyenler, bu şekilde futbolun bilincine varır ve maçın heyecanını tekrar yaşarlar(!)

Kol ve dirsek arası yapılan gol sevinci simgesel bir etkinlik ve sosyal bir etkileşimle güçlü bir beden dili aracıdır(!)

Kol bastı figürü ile yapılan gol sevinci sayesinde VAR sistemine gerek olmadığı, bu yöntemle tartışmalı pozisyonlar daha iyi anlaşılacağı söylenebilir(!)

Futbolda şiddet olayları tribünde ipe sapa gelmez insanların çıkardığı istenmeyen olaylar değil, delikanlı yöneticilerin yol açtığı sonuçlardır. Her şeyden önce saha da futbolcularımızın korkusuz oynamasını istiyorsak, tribünde kol hareketi yapmaktan korkmamak gerekir(!)

Sportif açıdan, bu harekete katılmayabiliriz ama motivasyon boyutunu göz ardı etmemeliyiz. Kol bastı ile gol sevinci basit bir hareket gibi görünse de takımı büyük başarılara hazırlayacağı öngörülebilir(!)

Yöneticiler, protokol tribününde basit bir kol bastı hareketiyle sahadaki gerginliği ortadan kaldıra bilirler. Yoksa centilmenliği anlayarak sorunları çözmeye çalışırlarsa ömürlerinin yarısı gider(!)

Televizyon ekranlarında milyonlarca insanın karşısında, centilmenliğin protokol tribününde sorun olmaması centilmen davranışın hiçbir anlaşmazlığa yer bırakmaması sevindirici, Türk futbolu adına umut vericidir(!)

Asıl soru/sorun, umudu ‘kimin’, ‘nasıl’ geliştireceğidir.

“Hayat bir sınavdır ama diğer sınavlara pek de benzemez. Çünkü bazen yaptığın bir yanlış tüm doğrularını götürebilir.” Dostoyevski{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş