Ömer Gürsoy- 18 Temmuz 2013 Fenerbahçe ve Beşiktaş hakkında UEFA Disiplin Kurulu’nun Avrupa liglerinden men etme kararı, buna karşı Tahkim Kurulu’na yapılan itirazda ceza onayı derken geride son itiraz merci olan Uluslararası Tahkim Mahkemesi CAS kaldı. Birkaç ay daha CAS’ılmaya devam edeceğiz anlaşılan.

Savunmalarımızın itibar görmedikçe, üzerimizden tır geçmiş ya da 15 rauntluk bir boks maçından çıkmış gibi büyük bir ağrı, ağırlık, hayal kırıklığı, bıkkınlık ve öfke taşıyoruz.

Biz tanıklar, görüntüler sunduk müfettiş “Kulüpte asbaşkanlık yapan ve aynı zamanda ceza alan birinin itirafı ortada” deyip çıktı işin içinden. “Ceza değil tedbirdir bu karar” diye umudumuzu Çin’de uzak bir dağ köyünün ardında diri tutmaya çalıştık.

Abondone olduğumuzu kabul etmeden nakavtı bekleyen yaralı, bereli boksörler gibiyiz. Aylardır ringin etrafında “Hadi koçum, az kaldı, kazanacaksın bu maçı” naraları arasında desteklediğimiz, gardımız düşmüşken, bir swing, iki sağ kroşe, üç aparkattan medet uman seyirciler olarak önümüzdeki bir iki yıl aslında dayağı hepimizin yediğimizin uyarına varacağız.

FİFA Tahkim kararı gelişmekte olan piyasalarda Ben Bernanke etkisi yaptı, bir günde iki takımımızın borsa değeri 60 milyon lira düştü.

İki yıllık men kaybının 150-200 milyon Euro’yu bulacağına dair hesaplar yapılmaya başlandı.

Daha bu depremin artçı şokları da var. Aslında temiz dövüştüğümüze kendimizi ikna etsek de Avrupa’nın en büyük futbol otoritesinin şikeyle damgaladığı bir ülkenin parayla pulla ölçülemeyecek büyük itibar kaybı daha ağır olanı.

Hâlbuki boksta duruş çok önemlidir. Çünkü bir boksörün saldırı ve savunma gücü ile hızı, dengesine ve harekete her an hazır olmasına bağlıdır.

Türk futbolunda bu duruşu kaybetmiş olmanın ağır faturasını ödeyeceğiz önümüzdeki iki yıl.

Sözün özü iki kulübümüz hakkındaki men kararı “Men Dakka Dukka” etkisi yapmıştır.

Harun Reşit'in bahçesinde çok sevdiği bir gülfidanı varmış. Bahçıvanına demiş ki: “Bu fidana çok iyi bak,” Bir kuş gelmiş gülün dalına ve tomurcuğunu yemiş. Bahçıvan halifeye durumu açıklamış. Halife bunu derece normal karşılamış ve demiş ki “men dakka dukka.”

Bahçıvan bir süre sonra o gülü parçalayan kuşu bir yılanın yediğini görmüş. Hemen halifeye koşarak bu durumu nakletmiş. Halife yine aynı şeyi söylemiş: “Men dakka dukka”

Bir süre sonra kuşu yiyen bu yılan bahçıvana musallat olmuş. Tam bahçıvanı ısıracağı sırada bahçıvan bu yılanı öldürmeyi başarmış. Halifenin buna karşılık söylediği şey ise yine “men dakka dukka” olmuş.

Bahçıvan bakmış ki eden karşılığını buluyor. Yılana yaptıklarından sonra kendisinin de başına bir bela geleceğini düşünmeye başlamış. Bir süre sonra da düşündüğü gibi olmuş ve bahçıvan istemeden kötü bir iş yapmış. Halife de bahçıvanın cezalandırılmasını emretmiş. Ancak bahçıvan cezalandırılmadan önce son isteği olarak halifeyle görüşmek istediğini söylemiş. Kabul etmişler ve bahçıvanı halifenin huzuruna çıkarmışlar. Halife bahçıvana sormuş “cezayı hak etmediğini mi düşünüyorsun, sana haksızlık mı yapıyorum?” Bahçıvan “hayır” demiş, “ancak bu dünyada her insan yaptığının karşılığını buluyor, yaptığınızı bulma sırası size de gelecek. Men dakka dukka!”

Devir duruşumuzu tekrar kazanma devridir.

Türk futbolu dövülerek şekil almaya devam ediyor, ama hatırlatayım; bir boks maçını yre düşen değil yerden kalkamayan kaybeder.

Şimdi günah keçileri yaratma zamanı değil ayağa kalkmayı başarabilmek zamanıdır.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş