Ahmet Güvener-21 Nisan 2015 İnsanlar ve toplumlar yaşamları boyu yaşadıkları tecrübeler karşısında bir şeyler öğrenirler.

Bazıları bu öğrendiklerini zihinlerinin bir kenarında tutarlar, bazıları içselleştirir ve bazıları da bu öğrendiklerini kendilerini düzeltmek için bir fırsat olarak görüp bazen uzun ve meşakkatli bir yolculuğa çıkarak eksiklerini düzeltirler. Geçen hafta amaçları bambaşka olan iki milli maçı dikkatle izleyenler çok ilginç şeyler öğrenmişlerdir.

Hollanda maçı resmi bir maçtı ve bizim için hayati önem taşıyordu. İşin ilginci bu maç Hollanda için de çok önemli idi. Bakın bu maçtan neler öğrendik. Daha önce başka maçlarda da gördüğümüz gibi çok, başarılı pas yapıp topun kontrolünüzde kalmasının her zaman size maç kazandırmadığı gerçeğini bir kez daha öğrendik. (Bunun en güzel örneği Şampiyonlar Liginde 2012-13 sezonunda oynanan Celtic Barcelona maçıdır. Maçı Celtic 2-1 kazanmıştı. O maçta Barcelona’nın 955 pasına karşılık Celtic 166 pas yapmış, maçta topun kontrolü %89 Barcelona idi.) Daha da önemlisi Fatih Hocanın yönettiği milli takımlarımız nerede ise tüm maçlarında çok paslı hücum futbolu oynarken, bu maçta topun kontrolünü Hollanda’ya veren, maçı 35 metrelik bir alana sıkıştıran, yine de rakibi kadar pozisyona giren bir milli takım futbolumuz olabileceğini öğrendik. Hollanda’yı doğru analiz ederek maça göre mükemmel olan bu futbol anlayışını 10 günlük bir süre içinde değişik alt yapı eğitimlerinden gelen oyuncularımıza öğreterek uygulatan Fatih Hocanın neden gelmiş geçmiş en iyi Teknik Direktörümüz olduğunu öğrendik. Bazı futbolcularımızın bu maça özel alışık oldukları oyun biçimin dışına çıkabildiklerini öğrendik. Örneğin Burak bize bu maçta sırtı dönük santrafor oynayabileceğini gösterdi. Ve de son dakika golleriyle elde ettiğimiz 2008 zaferini unutup, bu maçta son dakikada gol yiyerek 3 puandan olunabileceğini öğrendik.

Lüksemburg maçında ise değişik altyapı eğitimlerinden gelen, ortak bir ekolü ve de birlikte oynama alışkanlığı da olmayan bir Milli takımın nasıl başarısız olabileceğini öğrendik. Ama bu maçta bize bazı gerçekleri asıl Lüksemburg öğretti. FIFA sıralamasında 136. sıradaki bu ülkenin yetenekleri son derece sınırlı oyunculardan kurulu milli takımının, altyapı eğitimini iyi aldıkları, beraber oynama alışkanlıkları olduğu ve takım disiplinleri son derece üst düzeyde olduğu için nasıl milli takımıza kök söktürdüklerini gördük ve alt yapı eğitiminin önemini bir kez daha öğrendik. Yediğimiz golde o vuruşu yapmak için bir oyuncunun illa Roberto Carlos olması gerekmediğini öğrendik. Ve en önemlisi Fatih Hocanın Türk futbolunu alt yapı üzerinde ıslah etmesi için planlı uzun yıllara ihtiyacı olduğunu öğrendik.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş