Ahmet Güvener- 22 Mart 2015  Bu satırlarda daha önce de siyasal iktidarın en başarısız olduğu konulardan birisinin spor olduğunu yazmıştık.

Bu kanımızın şimdi de somut verilerini koyalım. Ülkemiz dünyada GDP (Gayri safi milli hasıla) sıralamasında 18.dir. Dolayısı ile herhangi bir konuda 15lik ile 25lik arası bir konum Türkiye için beklenen ve kabul edilebilir bir sonuçtur.  Tüm dünya ülkeleri için sporda başarının en temel litmus testi olimpiyatlardır. Türkiye bugüne kadar aldığı toplam madalya sayısı (88) ile dünyada 38. konumdadır. Yani kabul edilebilir sınırın dışındadır.(Bu arada futbolda 56. sırada olduğumuzu da unutmayalım.) 88 madalyanın 39’u altın, 25’i gümüş ve 23’ü bronzdur. Bu madalyaları sadece 6 dalda (Güreş, Halter, Judo, Atletizm, Tekvando ve Boks) kazanmışız.

Türkiye’de spor yönetimi tamamen merkezi hükümete endeksli çalıştığı için, sporun başarısı da başarısızlığı da bugünkü siyasal iktidara yazılır.  Bugünkü siyasal iktidar 2002’den beri ülkemizi yönetmektedir. Spor politikası olarak ne yazık ki, günlük, hızlı ve yanlış politikalar güdülmektedir. Dikkati çeken 2 özellik dopingin yaygın kullanımı ile hızlı ve yanlış bir çözüm olan devşirme politikasıdır.

Kişisel olarak ben başka bir ülkede yetişmiş TC vatandaşlarını da devşirme olarak niteliyorum. Doping konusunda ya dikkatli davranılmamış, ya da göz yumulmuştur. Bugün spor adına yapılan tüm yatırımlar hep inşaat sektörünü hedefleyen yanlış tesis yatırımlarıdır. Bugünkü siyasal iktidarın sportif değerlendirmesini yapmak için 2004 Atina,  2008 Beijing ve 2012 Londra sonuçlarına bakmak gerekir.

Türkiye 2004’de toplam 11 (3 A; 4 G; 4B), 2008’de toplam 8 (1A; 4G; 3B) ve 2012’de toplam 5 (2A; 2G; 1B) madalya almıştır ve bu madalya sayısında azalmayı gösterir. Üstelik 3 Olimpiyat ’ta alınan toplam 6 altın madalyanın sahibinden 4’ü bilahare dopingli çıkmış, diğer 2 tanesi ise devşirme sporcudur. Keza 10 gümüş madalyanın 2si devşirme sporcu tarafından kazanılırken, bir tanesinin sahibi de yine doping ile cezalandırılmıştır. Kısacası olimpiyatlar baz alındığında siyasal iktidar Türk sporu konusunda en azından bütünlemeye kalmıştır.

Çok sevdiğim bir söyleme göre “Her sorunun hızlı, kolay, ucuz ve yanlış bir çözümü vardır. Bu çözüm daha sonraki daha büyük sorunun temelini oluşturur.” Türkiye sporda evrensel yönetişim modelini benimseyip, sporu devletin gerekli yerlerde yalnız destek olduğu bir sivil toplum hareketi olarak hareketlendirmeden 2016 Rio’da benzer sonuçlar kaçınılmazdır.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş