Recep Cengiz- 2 Ekim 2021 Düşünülemeyen şey, aynı zamanda söylenemeyendir. Çünkü dilde onun karşılığı olan bir sözcük yoktur.

Bir söylem ve eylemin dolaysız bir etkiye sahip olması için düşünmeye yeterli naif bir içeriğe sahip olması gerektir. Özellikle sporun en düzey organizasyonlarından futbol sorgulayıcı bir gözle incelendiğinde; 

 -Futbol felsefesini anlamak fikir işi değil bilgi işidir.

-Futbolu yönetmek para işi değil beceri işidir. 

-Elit futbolcu olmak beden işi değil akıl ve mantık işidir.

- Antrenörlük belge işi değil yetenek ve beceri işidir.

- Taktik duygu işi değil zekâ işidir.

- Hakemlik düdük çalma işi değil hakimlik işidir.

- Taraftarlık maç izleme işi değil sevda işidir.

- İletişim konuşma işi değil anlamak ve anlaşmak işidir.

- Bilim tanım yapmak işi değil araştırmak, düşünmek ve sorgulamak işidir.

- Centilmenlik topu dışarı atma işi değil rakibi oyunda tutma, sahadaki mücadeleden önce insanı anlama ve anlatma gerçekliği yansıtma işidir.

- Faır play dürüst olmak işi değil dürüst kalmak işidir.

- Etik kural işi değil ilke ve prensip işidir.

- Futbolda şiddeti önlemek güvenlik işi değil eğitim ve kültür işidir.

-Ekranlarda konuşma dil değil beyin işidir. Bu anlamda içerik zor olmalı, üslup değil.

- Futbol izlerken boş zamanı akıllıca kullanmak bir zevk işi değil eğitim ve uygarlık işidir.

Bütün bunları size niye mi yazıyorum. Durduk yerde değil elbet, çok ama çok zor olan işimizin kolaylaşması niyetine… Futbolda iyi yönetici kötü yönetici, başarılı futbolcu başarısız futbolcu, yeterli antrenör yetersiz antrenör, kaliteli hakem kalitesiz hakem veya toplumda kötü insan iyi insan tanımı yapılıyor ama ayrımı yapılmıyor.

Bir branşta yönetici, antrenör ve futbolcuların başarısızlık ve yetersizliklerinin sorumluluğunu birlikte üstlenmesi, onlara güç verir ve aynı zamanda deneyimlerini bir anlatı içine yerleştirmelerini sağlar ama bir bu anlayışın çok uzağındayız. İşi hemen duygusala bağlıyoruz.

Okumadan, düşünmeden, araştırmadan ve sorgulamadan görev, yetki ve sorumluluk almak, makam sahibi olmaya çalışmak toplum olduğu kadar bir ahlak sorunudur. Kulüpler arasındaki niteliksel uyuşmazlık artıyor etik rekabeti artırmıyor. Rekabette etik davranmayı zorunlu kılmıyor.

Bilinçaltının temelinde bağlantı kurma vardır. Bakan “göz” değil “gören “göz” olmak gerekiyor. Yaşamı doğru anlamanın vazgeçilmez koşullarından biri, önemli olanı önceden görmek ama biz bir türlü göremiyoruz. Neye güldüğümüzü, neye üzüldüğünüzü, neye sevindiğimizi ve neye tepki gösterdiğimizi anlayamıyoruz. Başka bir dile çevrilmiş şiir gibi hiçbir şeye benzemiyoruz.

“Neden” namazda niyet etmeyen, niyet okuyan insanlar olduk? Sorusunun cevabı yok ama ümitli olmak için hala şansımız var. Çünkü, “meyveler yetiştikleri toprağın tadını alırlar.”{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş